узмакрэць

узмакрэць зак., разм.

Стать мокрым от пота.

Ён (Баран) нават адчуў, як плечы ў яго раптам узмакрэлі ад поту, а ногі ў каленях задрыжалі. Дамашэвіч. - А малінавага навару не пашкадуеш? - І дубовы ёсць. Ад дубовага, голубе, і мёртвы ўзмакрэе, - дзед паказаў кульбу і засмяяўся. Бажко.